Groeten uit de rimboe

Echt, zo veel rimboe heb ik nog nooit gezien. In Kuala Lumpur had ik twee leuke meiden ontmoet die naar de Taman Negara wilde. Nog nooit van gehoord, maar ach, jungle, rimboe, leuk, en samen met hen vooral ook gezellig. De reis hier naar toe was al een beleving voor mij. Het echte Maleisie in. Iedereen heeft onwijs veel aandacht voor je als buitenlander (een beetje ongemakkelijk!), maar goed op den duur went het vast wel. Twee verschillende bussen vanaf Kuala Lumpur, en het laatste stukje met de boot om daadwerkelijk bij de Taman Negara te komen. Zo'n boottocht in een klein (erg onstabiel uitziend) houten bootje, in een bruine modderige rivier midden door het regenwoud. Wow wat prachtig!
En dan na drie uur kom je in Kuala Tahan aan. Op de rivier drijven een aantal restaurantjes en een klein winkeltje. Het eerste wat je vervolgens ziet als je het dorpje in loopt zijn een aantal houten hutjes op palen. Oud, vervallen en vies, kippen scharrelen af en aan onder door en in de hutjes. Inmiddels een beetje een mixed gevoel over deze huisjes: ze zijn niet groter dan 10m2, waar dan een heel gezin in woont, eet en slaapt, maar waar je 's avonds ook de geluiden van een tv uit hoort komen. Heeeel basic en armoedig, maar wel erg modern met mobiele telefoons en tv's...
Maar als je een stukje verder loopt, langs de school en een klein hutje als winkeltje, reizen ineens enorme moderne luxe resort op. Ongelooflijk. Denk je even dat je echt midden in de jungle zit, terug naar het echte oorspronkelijk Maleisie, helaas. Juist omdat het midden in de jungle licht komen hier heel veel toeristen. De tegenstelling vind ik echter moeilijk te behappen...

Maar toen het meest indrukwekkenste ooit: een bezoekje aan een Orang Asli (aboriginees) Village. Een stam die al eeuwen als nomaden in en van de Taman Negara leven. Het was onwijs indrukwekkend, ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. Kennen jullie die foto's uit Antropologie-boeken (met een datum onder foto van 1910 ofzo), of kunnen jullie de dorpjes herinneren uit het tv-programma 'Groeten uit de Rimboe'? Nou zo was het echt. Het was echt alsof je honderden jaren terug ging in de tijd. Ontzettend bizar dat je daar als toeristen een kijkje komt nemen. Bijna net als in de dierentuin. Het voelt zo verkeerd dat elke toerist dat leuke kiekje probeert te maken van dat schattige naakte kindje... (en toch heb ik me er ook schuldig aan gemaakt).
Vanuit mijn Westerse blik is hun leven binna niet voor te stellen. Jagen en voedsel verzamelen, daar bestaat hun leven nog uit. Verder is er niks en gebeurt er ook niks! Iedereen kauwt een beetje op zijn verdovende plantjes en hangt een beetje voor zijn hutje. Ook al komen er zoveel toeristen en is het dorpje (waar overigens ook niet bijster veel te verkrijgen is) vlakbij, toch is hun manier van leven nog bijna niet 'aangetast' door de rijkdom en de invloeden van het westen, ontwikkeling of hoe je het ook wilt noemen (mijn excuses aan alle antropologen voor mijn ongetwijfeld incorrecte taalgebruik hier en daar :-S). Ook al dragen ze geen bananenbladeren meer, maar gewoon kleren, hebben ze rugzakken en halen ze ook wel rijst uit het dorpje, toch leven ze nog zoals ze 100 jaar geleden leefden en 200 jaar geleden en... Maar ze moeten ook wel, want het is en blijft een nomaden-stam. Zodra ze na een paar maanden dieper de jungle intrekken is het onmogelijk om de gemakken uit het dorp te verkijgen.
Ongelooflijk, wat was dit een ervaring zeg!

Tot nu toe heeft Kuala Tahan in het midden van het 150 miljoen jaar oude oerwoud onwijs veel indruk gemaakt. Naast het feit dat ik al gebeten ben door een spin (te**ng, wat doet dat pijn zeg, een bijensteek is er niks bij!!!). Binnen een minuut was mijn been opgezwollen, stijf en ongeloofijk pijnlijk. Maar lang leve de medicijnman: een plantje hier, een wortel daar en het was bijna over. Ook iets minder: bloedzuigers. Ook natuurlijk even moeten uitproberen hoe dat is. Nou, tsja, het bloed als een rund (maar ook daar heeft de jungle iets voor gevonden, het sap van de tautupa (of zoiets) en het stopt direct) en irriteert daarna een beetje. Maar das ook weer goed om te weten: zelfs van spinnenbeten en bloedzuigers ga je niet dood...